امروزه ماهواره مهمان ناخوانده ایست که زنگ خیلی از خانه های شهر ما را زده و مردم مهمان نوازما ناغافل آنتنش را روی سر خانه جا داده و با تعارفات بسیار زیاد شبکه هایش را روی چشم می گذارند.

     مردمی که بخاطر حفظ حریم ناموس خود برای خانه هایشان اندرونی و بیرونی می ساخته و روی درب خانه برای دق الباب دو حلقه مجزا مخصوص زن و مرد تعبیه می کردند .زنانی که در مقابل نگاه  نامحرم حجاب خود را تنگ می کردندو بیشتر از پشت در بسته به مردان جواب می دادند؛چطور به اینجا رسیده اند که غریبه خیانتکاری به نام ماهواره را به راحتی چون یک میهمان عزیز می پذیرند و در زیباترین مکان خانه آنرا روی چشم و سر می گذارند و حلوا حلوا می کنند؟

     شاید بگویید این ابزار حاصل علم و تکنولوژی ست و وسیله ای برای اتصال به دنیا و افکار و عقاید همه مردم است واتهام زننده به او را متهم ردیف اول توهین به علم بدانید ولی این دادگاه ذهنی زمانی تشکیل شده که رنگ و لعاب شبکه های مختلف ماهواره ای مدعی العموم نفس شده و حاضر به پذیرش اعتراض وجدان بعنوان وکیل مدافع انسانیت نیستند.حالا که این غول بی شاخ و دم همدم روز و هم بستر شبهای ما شده حاضریم برای دفاع از حیثیت او حتی وجدان خودمان را نیز متهم کنیم ولی ایکاش این دادگاه قبل از ورود این مهمان ناخوانده به خانه هایمان تشکیل می شد و آنجا کلاه خود را قاضی می کردیم که ببینیم این ابزار به ظاهر زیبا جه کلاهی می خواهد بر سر ما بگذارد نه حالا که کلاهمان درپس معرکه نابودی افتاده و نمی توانیم برداریم .

     می شود همه این حرفها را به باد تمسخر گرفت وگفت:این گونه اندیشه نوعی واپس گرایی است چرا که پدران ما در رویارویی با ابزار جدید چون تلویزیون آنرا جعبه جادو اطلاق می کردند وخر دجالش می خواندند و حالا شما نیز تعبیراتی مشابه برای ماهواره دارید که در جواب این فرزندان تجدد که درمسیر پیشرفت ،تنها به مصرف افتخار می کنند باید گفت که تلویزیون ورادیو ابزار تکنولوژی ست ولی ماهواره شیوه استفاده از تکنولوژی،شیوه ای که نه فقط دین مبین و اسلام ناب ما آنرا غلط می داندبلکه شبکه های مختلف ضد اجتماعی آن بارها و بارها مورد انتقاد روانشناسان،جامعه شناسان و متخصصین حوزه خانواده ،فرهنگ،سیاست ودانش قرار گرفته است ؛از این گذشته با فرض بر اینکه ماهواره حاصل پیشرفت تکنولوژی است آیا لزوما هرتکنولوژی برای هر فردی باید قابل استفاده و در دسترس باشد؟وصرفا با این توجیه که امواج برای ورودشان به حریم افراد از کسی اجازه نمی گیرندباید برای جولان آنها در ذهن و فکر خود و اعضای خانواده مان مجوز صادر کنیم ؟

     اصولا ویروسهای بیماری زا هم وقتی شیوع پیدا می کنند برای ورود به جان آدمیزاد اجازه نمی گیرند ولی ما در طول شبانه روز سعی می کنیم با استفاده از ابزارهای مختلف ایمن سازی، خود را درمقابل این موجودات موزی مصون کنیم وتازه اگر ویروسی حق ورود پیدا کرد اگرچه یک سرماخوردگی کوچک باشد برای از بین بردن آن روش های مختلف دارویی را امتحان می کنیم . حالا قصه چیست ؟با اینکه  بارها و بارها خطرات کشنده ویروس ماهواره را درگوشه و کنار شهر دیده ایم ،از دختر معصومی که به تقلید از فلان سریال ماهواره راهی ناکجا آباد می شود تا مردوزن متاهلی که به تاثیر فیلم پخش شده از همین شبکه ها به بیماری مسری طلاق مبتلا شده وجامعه ای را بیمار می سازند-بارها دیده ایم که از تب دروغین عشق که از تصاویر این عامل بیماری زا ایجاد می شود عاطفه،مهربانی و عشق واقعی دچار تشنج می شود،کودک محبت در بستر می میرد و فرزند تربیت، توان بزرگ شدن پیدا نمی کند.؛این ها همه بیماریهای ست که از سوی ویروس ماهواره منتقل می شود و هنوز واکسنی برای جلوگیری از ابتلای به آن کشف نگردیده است .

گاهی استفاده علمی و تخصصی از برخی از شبکه های این تقویت کننده امواج ،عامل استفاده از آن است ؛تماشای شبکه های ورزشی بهانه پسر بزرگ خانواده ،آموزش آشپزی برای مادر،لذت تصاویر مستند علمی برای پدرو یادگیری زبان انگلیسی برای دختر توجیهاتی است که استفاده از ماهواره را تسهیل می کند ولی تفاوت درک اعضای خانواده،طبقات سنی متفاوت و بافت فرهنگی خانواده های ایرانی نهایتا تماشای شبکه هایی را مورد توافق قرار می دهد که برای عده ای بیگانه سود اقتصادی و غلبه فرهنگی بهمراه دارد و برای ما غباری که  هدف اصلی استفاده از این گیرنده را پنهان می سازد .

      در واقع این ابزار،ایمان،وجدان،صداقت و بسیاری دیگر از فضایل اخلاقی را سست و نابود می کند.پیش جذابیت آن جذبه عبادت رنگ می بازد و حریم آهنین اخلاق زنگ می زند.

     کبر فرهنگ های مهاجم از طریق ماهواره ،انحصارات فرهنگی ودینی ما چون حجاب،غیرت،پایبندی به خانواده،عشق به فرزندو ...را مسخره می کندوحقارت بی بند و باری،بی عفتی و عدم التزام به تعهدات مقدس را ترویج می کند .

     غرض اینکه تواضع و تعارف در مقابل این میهمان نما و خوش آمد گویی به او از فرهنگ و ادب به دور است و چه بسیار خانواده هایی که در سلام اول به این نا آشنا با همه خوبیها خداحافظی کرده اند.